10 sie Porąbka – opis, położenie, historia
Porąbka – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Porąbka, nad Sołą, między Żywcem a Kętami w Beskidzie Małym.
Pierwsza historyczna wzmianka pochodzi z 1445 r. kiedy w akcie podziału księstwa oświęcimskiego jest wymieniona jako Poramka. W Księdze Długosza (1470) jest wpisana jako Porambka, bez żadnych danych odnośnie ludności. Na mapie Z 1563 r. Panorama Porąbki figuruje jako Porąbka. W wykazie z 1581 r. jest oznaczona już jako Porąbka i należy do parafii Kęty.
Najlepszym źródłem dziejów Bujakowa, Kobiernic i Porąbki są kolejne lustracje, w których szczegółowo wylicza się daniny pieniężne i rzeczowe, jakie muszą świadczyć kmiecie na rzecz zamku oświęcimskiego. Z ilustracji w 1508 r. dowiadujemy się, że w Kobiernicach gospodaruje 17 kmieci, w Porąbce 14, a w Bujakowie – 4. Według lustracji z 1564 r. liczba kmieci się nie zmieniła, natomiast w Kobiernicach dodatkowo wymienione są stawy i folwark.
W wieku XV pojawiają się na tych terenach pasterze wałascy, którzy przywędrowali tutaj z Rumunii grzbietami Karpat. Zajmowali oni polany leśne, które wykorzystywali do wypasu owiec.
Tereny te nawiedzały różne epidemie, co przy ówczesnym stanie medycyny miało straszne skutki. Podczas epidemii cholery w 1736 r. ginęło dziennie po kilkadziesiąt osób, a w latach 1846 – 1849 epidemia tyfusu pochłonęła w Porąbce setki ofiar.
W poszczególnych wsiach mieszkali też chłopi nie posiadający żadnej roli, a źródłem ich utrzymania była praca dorywcza u kmieci oraz różne rzemiosła, np. tkactwo i wikliniarstwo. Byli to tzw. chałupnicy i komornicy. Warunki życia pomimo zniesienia pańszczyzny były bardzo trudne, szczególnie w latach nieurodzaju.
W wyniku spiętrzenia wód na rzece Sola, po wybudowania zapory w Porąbce – powstałoJezioro Międzybrodzkie. Jego powierzchnia maksymalna to 380 ha, a głębokość 20 metrów. Z tymże średnia głębokość to 5-6 metrów, a przy cofce czy rozlewisku ma już tylko od 1 do 3 metrów.
To drugie w kolejności jezioro, po Żywieckim i przed Czarnieckim, w kaskadzie jezior zaporowych na Sole.
Jezioro położone jest na terenie gór Beskidu Niskiego.
Kilka metrów za zaporą brzegi zamieniają się w skały i ostre kamienie, o które rozbijają się fale. Nie są to warunki łatwe, ale zamiast małej rybki gruntowej możemy złowić prawdziwe okazy sandaczy, szczupaków czy okoni. Bolenie same wręcz się narzucają, a przepiękne karpie pływają bliżej środka.
W okolicach cofki jeziora i rozlewiska roślinność jest bujniejsza, toteż i ryb jest sporo. jest to także miejsce lubiane przez wędkarzy – można niedaleko rozbić namiot.
W pobliżu półwyspu nazywanego literą „T” również można złowić wiele okazów. Trafić tez można na kolonie małż.
Inne gatunki ryb żyjące w jeziorze to: płoć, świnka, pstrąg, leszcz, jaź, kleń, sum.